[url=https://postimg.org/image/ry9hjxvx3/][img]https://s31.postimg.org/ry9hjxvx3/meimarkt.jpg[/img][/url]
't Is alweer een hötje geleje da'k hier een stukske geschreve heb. Moar ik woag mien der toch moar weer es efkes aan. De leste dage was ut in Diem weer meimerk. En doar wo'k met ollie een paar herinneringe oaver dele.
De eerste zondag in mei. Dan is ut in Diem kermis. Moar dat hiet gin kermis, moar Meimerk. Umdat op de moandag noa de eerste zondag van mei de grote veurjoarsmerk in Diem wier geholde. Bi'j oms tuus was da altied een heel geregel. Zoas da in alle Diemse huusholdinge was, denk ik.
Want op de zondag kwame opa en oma uut Aerdt altied ète. En doar wier werk van gemaak. Traditioneel wier der met de meimerk eerst kouwe schotel gegète. Moeder miek da altied al een dag van te veure kloar. Krumige earpels wiere gekoak. En soep met extra soepvleis, ut liefs klapstuk, wier getrokke. De helf van da soepvleis ging in de kouwe schotel. De res was veur de gruuntesoep. Soep van dwars deur den hof nuumde mien oma van vaders kant da altied.
Dus as op zondag opa en oma der ware, wier der eers een borreltje gedronke. Opa dronk, net as mien vader, een jonge kloare met een bietje suker. Noa dit aperitiefje, ginge wi'j an toafel. Normaalgesproake ate wi'j altied op de keuke, moar met hoogti'jdage altied in de kamer. Eers dus kouwe schotel, doarnoa frisse soep van dwars deur den hof, dan earpels met een stukske rundvleis en gruunte, duk was da witlof. En as "noa" griesmèèlpudding met vruchtjes. Doar was opa gek op. Doar at 'e zich een bult van an de buuk. Noa 't ète ging opa dan ok altied efkes op de bank. De "vrollie" (oma en moeder) deje de afwas.
En dan: met zien alle noar de kermis. In de dreajmöl, of zoas opa ut zei: ut peardjesspul. En noa een rundje oaver de kermis moeste wi'j weer op huus aan: want de hele familie van bute Diem (Pandere, Herwe en Zeavender) kwam op bezuuk. Ok da was traditie. Altied druk en gezellig. Met alle nèèfkes en nichjes spölle achter 't huus en met zien alle ok nog weer efkes noar de kermis. En as afsluting van de zondag met zien alle um de toafel brood ète.
's Moandags moeste wi'j der weer vroeg uut. Want dan was de merk. Met ut hele gezin lopes noar 't derp. Op ut kruuspunt tegenoaver 't Zwijnshoofd begon de merk. An beije kante van de weg kröämpkes. Een rundje deur de Oranjestroat, Hoofdstroat en dan rechsaf de Kerkstroat in. Ok doar kroame zo wiet aj kieke kon. Halverwège nog efkes de kermis oaver en dan weer vuutje veur vuutje wiejer oaver de merk, richting merkhal. En toe'w een bietje older wiere wiste wi'j al: bi'j de merkhal ston Siebelink uut Dörkum. Met ut allerlekkerste ijs wa'j ow uutdenke kon. Kearl wa had dèn lekker schepijs. Uut de bakfiets. Of bromfiets eigeluk. En de ijscokearl eiges? Strak in ut witte pak, compleet met een hagelwitte platte pet. Bi'j de merkhal ston ok altied een onmundig groot peerd. Da was de hoofprijs van de Diemse merklotteri'j. "Hoofdpijs: een paard" ston op de lotte. Veur een gulde koch ie zo'n lot en neave da peerd ko'j van alles en og wat winne, wat de Diemse middenstand beschikboar had.
Now. Een rundje deur de merkhal, dèn met de meimerk anders was as op de vri'jdagse merk. Schöäp, kieskes, keujes en ander boerderi'jvee was der te zien.
En nog een kier de merk oaver. Deur de Kerkstroat, de Hoofdstroat, noar Theed Roabe, noar de zaal van De Zwaan. Vas pandoer was da. Elk joar weer. Met de hele femilie Peters zate wi'j doar an een toafel. Opa, oma, tantes, neave, nichte, iedereen. En van moeder kreeg ik dan altied een briefke van vijf gulde. Want op de merk wier eigenlijk niks gekoch as een bos paling. Van de palingboer, wie op de hoek bi'j de rooie Joop stond. (Café de Diemse Toren, Berendsen). Moar spölgrei? Nee, dat wier doar deur mien moeder nie gekoch. "Da grei van de merk is toch niks weerd." Dus kreeg ik vijf gulde. En doar moch ik bi'j Herman Köppes een klein deuske Lego veur kope. Wa'k meteen ok zuut ak weerum kwam: want da deuske moes netuurlijk meteen los en in mekaar gezet worde. Zo duk kreeg ie now ok weer geen Lego.
En ak heel zuut was, kreeg ik sneeuwwitje. An ak nie zuut was, kreeg ik ok sneuwwitje. Van Opa.
(De foto hierbaove is joaren veur die tied, woar ik net oaver vertelde, gemaak. Ik proat oaver eind joare '60, begin '70)
